विरहात तुझ्या

विरहात तुझ्या

कुंदकळ्यांना वेलीवरच्या आज उशीर का बरे फुलायला,

ओंजळीतल्या पाकळ्यांना का आज रंग लाभला निराळा.

दरवळाया आज विसरला का निशीगंध सडा फुलांचा घालताना,

का थांबले मेघही आज बरसात जलधारांची करताना,

मिसळले रंग इंद्रधनुचे एकमेकांत का रंुजी आकाशाशी घालताना,

का कोकिळेचा सुर बिघडला साद तिच्या प्रियेला घालताना.

चुकतो का बरं ठोका ह्रदयाचा मालिका शब्दांची गुंफताना,

का जातात सुर सोडुनी साथ तालाची सरगम गीताची छेडताना.

असेच होते आजकाल सारखे विरह जीवघेणा तुझा साहताना,

विसरत जातो मी वाटही पायाखालची सामोरी तु नसताना.

                                                        प्रसाद कर्पे